- سدید طبیب (سَ دی دِ طَ)
مولانا سدید طبیب،). قزوینی است ولیکن مدتی است در ادرنه بطبابت سرای خاصۀ سلطانی عثمانی مشغول است. و مولانا باآنکه طبیب حاذق باکمال است مبتلا بمرض هزّال است و از کمال حذاقت اوست با آن ضعف بدنی متحرک نگاه داشتن مدتی مدید و عهدی بعید. و این شعر از اوست، مطلع:
دهان نداری و صد نکته دردهان داری
میان نداری و صد فتنه در میان داری.
و روزی مولانا سدید را با کسی مباحثه در علم حرف واقع شد، و یکی از ایشان میگفته اند که این صیغه ثلاثی مجرد است و آن دیگر میگفت این ثلاثی مزیداست و بعد از مباحثه آن کس گفته، رباعی:
ما هر دو دوحرفییم ای خواجه سدید
مثل من و تو دیدۀ ایام ندید
فرقی که میان من و تو هست پدید
ما ماده خر مجردیم و تو مزید.
(از مجالس النفائس ص 381)
دهان نداری و صد نکته دردهان داری
میان نداری و صد فتنه در میان داری.
و روزی مولانا سدید را با کسی مباحثه در علم حرف واقع شد، و یکی از ایشان میگفته اند که این صیغه ثلاثی مجرد است و آن دیگر میگفت این ثلاثی مزیداست و بعد از مباحثه آن کس گفته، رباعی:
ما هر دو دوحرفییم ای خواجه سدید
مثل من و تو دیدۀ ایام ندید
فرقی که میان من و تو هست پدید
ما ماده خر مجردیم و تو مزید.
(از مجالس النفائس ص 381)